Tena kho pana samayena aññatarassa bhikkhuno evaṃ cetaso parivitakko udapādi – "iti kira bho rūpaṃ anattā, vedanā… saññā… saṅkhārā… viññāṇaṃ anattā; anattakatāni kammāni kathamattānaṃ [katamattānaṃ (pī.), kammattānaṃ (syā. kaṃ. ka.)] phusissantī"ti.
|
Now on that occasion the following reflection arose in the mind of a certain bhikkhu: "So it seems that form is nonself, feeling is nonself, perception is nonself, volitional formations are nonself, consciousness is nonself. What self, then, will deeds done by what is nonself affect? "[142]
|
В то время в уме одного монаха возникло следующая мысль: "Якобы тело не является мной, ощущение... распознавание... умственные конструкции... сознание не является мной. На какого себя тогда подействуют поступки, совершённые тем, что не является мной?"
|
|
Atha kho bhagavā tassa bhikkhuno cetasā ceto parivitakkamaññāya bhikkhū āmantesi –
|
Then the Blessed One, knowing with his own mind the reflection in the mind of that bhikkhu, addressed the bhikkhus thus:
|
Тогда Благословенный, познав своим умом мысль, возникшую в уме того монаха, обратился к монахам:
|
|