|
"Puna caparaṃ, mahārāja, biḷāro āsanne yeva gocaraṃ pariyesati, evameva kho, mahārāja, yoginā yogāvacarena imesu yeva pañcasu upādānakkhandhesu udayabbayānupassinā viharitabbaṃ 'iti rūpaṃ iti rūpassa samudayo iti rūpassa atthaṅgamo, iti vedanā iti vedanāya samudayo iti vedanāya atthaṅgamo, iti saññā iti saññāya samudayo iti saññāya atthaṅgamo, iti saṅkhārā iti saṅkhārānaṃ samudayo iti saṅkhārānaṃ atthaṅgamo, iti viññāṇaṃ iti viññāṇassa samudayo iti viññāṇassa atthaṅgamo'ti.
|
‘And again, O king, as the cat in pursuing its prey always crouches down ; just so, O king, should the strenuous Bhikshu, earnest in effort, continue conscious of the origin and end of those five groups of the characteristic marks of individuality which arise out of clinging to existence, thinking to himself: “Such is form, such is its origin, such its end. Such is sensation, such is its origin, such its end. Such are ideas, such is their origin, such their end. Such are the mental potentialities (the conditions, Saṁkhārā), such is their origin, such their end. Such is self-consciousness, such is its origin, such its end.”
|
Далее, государь, кот ловит добычу всегда поблизости от своего жилья. Вот точно так же, государь, и занимающемуся йогой йогу следует усматривать становление и распад тех самых пяти груд привязанности, которые суть он сам: «Вот образное, вот сложение образного, вот прехождение образного; вот ощущение, вот сложение ощущения, вот прехождение ощущения; вот распознавание, вот сложение распознавания, вот прехождение распознавания; вот слагаемые, вот сложение слагаемых, вот прехождение слагаемых; вот сознание, вот сложение сознания, вот прехождение сознания».
|
|
|
Idaṃ, mahārāja, biḷārassa dutiyaṃ aṅgaṃ gahetabbaṃ.
|
This, O king, is the second quality of the cat he ought to have.
|
Это второе качество, государь, что следует взять у кота.
|
|
|
Bhāsitampetaṃ, mahārāja, bhagavatā devātidevena –
|
For it was said, O king, by the Blessed One, the god over all gods:
|
Ведь есть, государь, изречение Блаженного, бога богов:
|
|